Podopieczny z chorobą Alzheimera

laurel_7

Witam serdecznie po raz pierwszy wszystkie opiekunki te pracujące i te trakcie urlopu Wesoly

Moje pytanie póki co, które nurtuje mnie od rana jest następujące:

Czy z Waszego doświadczenia przypadek podopiecznego z chorobą Alzh. jest dośc trudny dla świezo "upieczonej" opiekunki, bez doświadczenia w zakresie opieki nad taką osobą?

Jakie zagrożenia mogą wystąpić i jak postępować z takim przypadkiem? Wasze osobiste doświadczenia i subiektywne odczucia mogą być wyznacznikiem mojej decyzji.

Liczę na Wasze wskazówki i uwagi, które realnie powinnam rozpatrzyć przyjmując taką ofertę. Jestem jeszcze na etapie decyzji i nie ukrywam, że boję się rzucać na głęboką wode bez koła ratunkowego w walizce.

Krótko o sobie, jestem po pierwszym nieudanym wyjeździe przedwcześnie zakończonym,- w mojej ocenie - z winy firmy.
Ale w tym biznesie - jak same wiecie - jest dużo wiecej firm i do współpracy nie zabraknie ich ani teraz ani później.

Życząc wszystkim miłego dnia

pozdrawiam serdecznie

laurel Wesoly

zuzia

Ciężko powiedzieć... jest tyle typów tej choroby, różne etapy stopnie zaawansowania. Proponuję troszkę doczytać i odwagi Wesoly

Czy fakt, że podopieczny cierpi na ch. Alzheimera znalazł swoje odzwierciedlenie w wysokości zarobków?
Życzę powodzenia:) Każda z nas była kiedyś świeżo-upieczoną... Wesoly

janina kolacz

szkoda,że się sparzyłaś pierwszy raz ale dalej może być tylko lepiej.Teraz możesz złapać fajny kontrakt/na święta/spróbuj.Sa na tym forum linki gdzie moąna wiele doczytać o alzheimer i innych schorzeniach.Ja powiem,że sparzylam sę na firmie jak 1raz pojechalam legalnie,Teraz jestem troszke mądrzejsza i pytam o wszystko a umowe czytam10x.Altz.jest dobry na początku/Ietap/jak chcesz podszkolić język albo odświeżyć bo przez ciagłe odpowiadanie na te same pytania utrwalasz słówka i zwroty ale ogólnie uważam,że to najbardziej wyczerpująca psychicznie praca.Powodzenia

laurel_7

witam popłudniowo,

dziekuję za slowa otuchy, ale życie uczy chuchać na zimne. Fakt,że nie mozna sie tak całkowicie zabezpieczyc, ale jestem za doczytaniem i dopytaniem wszystkiego, zeby ograniczyc przykre niespodzianki. Jest troche literatury w tym przypadku, ale za Waszą radą rozejrzę się tez w internecie.

Zuzia, wynagrodzenie wyglada adekwatnie do przypadku, wiec narazie nie bede narzekac. Fakt, ze jest to umowa o prace napewno ogranicza te adekwatnosc do niezbednego minimum przy tej formie zatrudnienia.
Z czasem, gdy bede sprawniejsza w komunikacji i nie tylko - chodzi o znajomosc poszczegolnych przypadkow i doswiadczenie w obchodzeniu sie z nimi - przejde na dzialalnosc, choc kusi mnie i to zmienic. W pewnym sensie dzialalnosc mam tyle ze w zawieszeniu. Ale to piosnka przyszlosci.

miłego popołudnia i spokojnego wieczoru

laurel

izi02

pracował↓am z dwiema Paniami chorymina alzheimer
jedna była już w stadium ,kiedy powtarzała tylko nie liczne slowa na mnie mowiła mutta,,i była naprawde fajna ,Druga to dopiero wykańczalnia
nie dośc że dama to i ciągle coś chowała i szukałyśmy potem do nocy ,a na dodatek była agraesywna nie mówie ,że myć sie musiałam ukratkiem jak spała, pomimo dobrych pieniędzy podziekowałam po 2 miesiącach -

grubcia

Jesli chodzi o pacjentow z Alzheimerem-postepowanie opiekunki zalezne jest od tego na jakim etapie choroby jest pacjent.Poczatki-zapominanie-gdzie jest portfel,co to ja mialam kupic...itp.potem chory okulary czy portfel wklada np. do zamrazalnika(mialam taka pacjentke).Mylenie dnia z noca,godzin,itp-generalnie-cofanie sie do okresu wczesnego dziecinstwa w zachowaniach.
Z mojej praktyki-potrzebna jest rutyna,stale powtarzajace sie punkty dnia-jedzenie,spacer,podawanie tabletek,spokoj,unikanie poprawiania pacjenta,zaprzeczania(gdy np.powie,ze chce odwiedzic rodzicow,bez sensu jest tlumaczenie,ze rodzice juz dawno nie zyja,lepiej powiedziec-pojdziemy jutro,jak pogoda sie troche poprawi)
Chowanie ostrych rzeczy jak przed dzieckiem,wylaczanie na noc gazu,zabezpieczenie kontaktow,itp.
Poza tym usmiech i spokoj.To wszystko.Tylko tyle i az tyle,bo opieka jest tak absorbujaca,ze czasem nie ma sie juz na nic sily.

Alicja57

Przeczytałam pytania z pierwszego posta i już chciałam odpisać, ale widzę, że grubcia napisała niemal wszystko co chciałam napisać ja. Aby dać sobie radę, konieczna jest czasami wielka cierpliwość. Nie należy angażować się emocjonalnie (to rada od mojej pierwszej mentorki, która doskonale się sprawdza). Trzeba się trzymać na dystans, bo jak ktoś zacznie przeżywać i tracić cierpliwość, to z czasem może ta cierpliwość stracić, a nie będzie to dobre ani dla podopiecznego, ani dla opiekunki. Pamiętajcie że Alzheimer to choroba, bądźmy wyrozumiałe i cierpliwe więc nawet w sytuacjach, gdy cierpliwośc nam się kończy.

peropero

Wszystko prawda-ale jakie to trudne w realizacji-wiemy tylko MY.Mam teraz podopiecznego z demencja-bardzo mily czlowiek-ale jakie to trudne sluchac,jak mowi o czyms,skonczy i zaczyna od nowa-bo nie pamieta-i tak raz za razem.Wszystko co wiaze sie z demencja-to dla mnie najtrudniejsze sztele.

Alicja57

peropero - ja jak słyszę opowieść po raz N-ty, to się wyłączam. Samo z siebie tak mam Smile

peropero

Nie moge sie wylaczyc-bo on zadaje pytanie i musze odpowiadac.Jak mowi cos tak ogolnie,to tez tylko mrucze cos w odpowiedzi.Ale on najczesciej pyta niestety.Ale i tak dzisiaj uslyszalam od corki,ze on o wiele lepiej wyglada-ja jej mowie,ze nie wiem-nie mam porownania-a ona mi,ze oni maja i widza roznice.I sie ciesze.Niech dziadek zyje.Czasami przypomina mi mojego ojca-robi podobne miny,podobnie mruzy oczy i takie tam.

Alicja57

Ja z kolei nie przepadam za namolnymi pytaniami - chyba takimi o których własnie piszesz. Dlatego, jak skończy mi się cierpliwośc albo jestem bardzo zmęczona i nie jestem w stanie się już skupić nad odpowiedzią po niemiecku, to udaję chwilę zastanowienia i odpowiadam "Ich weisnicht".

peropero

Nie zawsze moglabym uzyc tego zwrotu.Ostatnio zameczal mnie dziadek opowiesciami o czasach szkolnych swoich dzieci,jak to chodzil na zebrania,jak to ktore z nich sie uczylo-nie byly to klarowne wywody a do tego mowil to podczas kolacji(niezbyt wyraznie,bo z pelnymi ustami).I jak skonczyl,zaraz zaczynal od poczatku.I patrzyl na mnie.Glupio mi wtedy robic cokolwiek innego,bo byloby to jawnym brakiem szacunku,a mimo wszystko szkoda mi dziadka i nawet go lubie.

Alicja57

peropero - znam ten typ Smile

Miałam podobne sytuacje. No cóż - w takich chwilach trzeba wyrażać swoje zainteresowanie i przytakiwac z uśmiechem, a gdy jest coś bardziej smutnego, to kręcić głową ze współczuciem.

Jagódka

Witajcie kochane opiekuneczki! dostałam ofertę do chorego na Parkinsona. Niewiele wiem nt. Czytałam w necie o chorobie ale proszę o porady od Was. Nic jeszcze nie uzgadniałam nt zarobków. Jak to się ma w praktyce? Serdecznie pozdrawiam:)

Alicja57

Jagódko - może załóż nowy wątek, bo my tutaj o alzheimerze i się zrobi bałagan, co może być uciążliwe dla nowych koleżanek, które się zarejestrują.