Wylew

Ella

BARDZO WAŻNE!
PRZYJMIJ TĄ INFORMACJE NA SERIO!
Prawdziwe zdarzenie:
Podczas letniego grilla jedna z pań nagle potknęła się i osunęła na ziemię.
Zapewniała, że czuje się dobrze, i że nic jej nie jest, że tylko się poślizgnęła, bo ma nowe pantofelki. (parę osób w pobliżu chciało dzwonić po pogotowie) Przyjaciółki pomogły jej wstać i podały nowy talerz z jedzeniem. Ta pani wyglądała na trochę oszołomioną, ale mimo tego zdecydowała się uczestniczyć w przyjęciu, tak jakby się jej nic nie stało.

Późnym wieczorem przedzwonił jej mąż do przyjaciół i poinformował, że pogotowie zabrało żonę do szpitala. Zmarła o 18-tej następnego dnia. Okazało się, że dostała wylewu krwi do mózgu podczas imprezy.

Gdyby jej mąż lub przyjaciele wiedzieli jak zdiagnozować wylew krwi do mózgu, może mogli by uratować jej życie.

Jak ratować w wypadku wylewu krwi do mózgu.
Specjalista neurolog twierdzi, że gdy pacjent znajdzie się pod jego opieką w przeciągu trzech godzin, to jest możliwość całkowitego wyleczenia efektów wylewu.
Sztuka polega na rozpoznaniu objawów i postawieniu prostej diagnozy w ciągu tych trzech godzin.

JAK ROZPOZNAĆ WYLEW?
Często jest trudno rozpoznać objawy. Udar mózgu może być krwotoczny (wywołany wylewem krwi do mózgu) lub niedokrwienny (wywołany zatrzymaniem dopływu krwi do mózgu)
Właśnie brak wiedzy może mieć fatalne skutki, jeżeli osoby w pobliżu nie wiedzą jak rozpoznać objawy wylewu.
Lekarze uzgodnili prostą metodę jak rozpoznać wylew stawiając trzy pytania:

1. poproś by pacjent się USMIECHNĄŁ

2. poproś by pacjent PODNIÓSŁ OBYDWIE RĘCE DO GÓRY

3. poproś by pacjent powtórzył proste zdanie,
(np.: dzisiaj jest ładna pogoda)

jeżeli osoba ma trudności z jednym z tych zadań, wzywaj natychmiast karetkę pogotowia (reanimacyjną) i opisz objawy.
Lekarze zauważyli, że właśnie tym sposobem nawet laik potrafi zauważyć takie objawy jak: niepełnosprawność mięśni twarzy, brak sił w rękach i trudności z mową.
I teraz zwracają się do wszystkich, by każdy zapamiętał te trzy podstawowe testy. Rozpowszechnienie tych trzech zadań umożliwi szybką diagnozę, wcześniejsze leczenie wylewu i uniknięcie trwałego kalectwa.

Jeden z lekarzy stwierdził, że jeśli każdy kto otrzyma tego maila i wyśle go dalej, do 10 przyjaciół, może uratować co najmniej jedno życie.
DLATEGO,
BĄDŹ DOBRYM PRZYJACIELEM
I PODZIEL SIĘ TĄ INFORMACJĄ
DO
JAK NAJWIĘKSZEJ LICZBY PRZYJACIÓŁ

-to może uratować czyjeś życie.

lenaanna

Sepsa, nie jest chorobą, lecz uogólnioną reakcją zapalną organizmu na zakażenie. Znana była już w starożytności, nazywano ją gniciem krwi. U nas powszechnie do niedawna określano ją mianem posocznicy. Choć stwierdzano ją na całym świecie, to dopiero w ostatnich latach naukowcom i lekarzom udało się bardziej precyzyjnie ustalić sposoby jej rozpoznawania, przyczyny występowania i najbardziej skuteczne terapie.

Zakażenie, które może prowadzić do sepsy najczęściej wywołują bakterie, wirusy i grzyby. Zakażeniu sepsą może sprzyjać pobyt w szpitalu, gdzie bez względu na starania o antyseptykę znajdują się drobnoustroje w normalnych warunkach niezbyt groźne, ale niebezpieczne dla organizmu osłabionego już jakimś schorzeniem. Poza szpitalem zakażeniom sprzyja zgrupowanie wielu osób w jednym miejscu. Choćby na dyskotece, w akademiku, internacie, jednostce wojskowej. Do zakażenia dochodzi podczas bardzo bliskiego kontaktu, pocałunków, picia z jednej szklanki, wspólnego pogryzania kanapki. Ułatwia je brak higieny, zmęczenie, stłoczenie na małej powierzchni.

Nie ma, niestety, szczepionek przeciwko sepsie. Ale poza szpitalem za zakażenia prowadzące do niej najczęściej odpowiedzialne są pneumokoki i meningokoki. Szczepienia przeciwko tym drobnoustrojom bardzo mocno redukują ryzyko sepsy. Dlatego uodpornienie na te bakterie uważa się za najlepszą profilaktykę.

Teoretycznie sepsa może zaatakować każdego. Ale są grupy bardziej narażone na jej wystąpienie. Należą do nich wcześniaki, dzieci do 5-go roku życia oraz ludzie starsi, ponieważ układ immunologiczny maluchów nie jest
do końca ukształtowany, a u osób w starszym wieku funkcjonuje mniej sprawnie.

Początkowe objawy sepsy to uderzenia serca powyżej 90 na min., temperatura powyżej 38 stopni C, ale także poniżej 36. Poza tym bóle głowy, zmiany w rytmie oddychania, sztywność karku, senność, wymioty, ale także ból stawów. Szczególnie szybkiej pomocy wymaga niemowlę, u którego mogło dojść do sepsy. Zdarza się to najczęściej po zakażeniu na skutek zapalenia opon mózgowo – rdzeniowych. Objawy, które wówczas występują to: gorączka, brak apetytu, wymioty, biegunka, rozpaczliwy płacz, rozdrażnienie, odgięcie główki do tyłu, pulsujące ciemiączko, senność, wybroczyny na skórze.

Sepsa jest niebezpieczna, ale można ją pokonać przy właściwym, szybko podjętym leczeniu. Podczas leczenia sepsy najczęściej stosuje się antybiotyki, ale także leki podtrzymujące odpowiednie ciśnienie krwi, wydalanie moczu i inne funkcje organizmu. Bywa, że pacjenci z sepsą wymagają też wspomagania oddechu, czyli podłączenia do respiratora. Leczeniem profilaktycznie obejmuje się osoby, które pozostawały w bliskim kontakcie z chorym podczas 7 dni poprzedzających
To wlasnie ja przezylam ,z moja podopieczna,zyje dzieki wezwaniu
Krankewagen.Poprosilam ,sasiadke o wezwanie karetki( mala znajomosc jezyka),pogotowie przyjechalo,w szpitalu usunieto sonde (cialo obce w organizmie),podano antybiotyki.Czesto takie objawy jak przy sepsie sa mylone z objawiami grypy.